فتح

دلم تنگ است


دلم می‌سوزد از باغی که می‌سوزد


نه دیداری نه بیداری


نه دستی از سر یاری


مرا آشفته می‌دارد


چنین آشفته بازاری


تمام عمر بستیم و شکستیم


به جز بار پشیمانی نبستیم


جوانی را سفر کردیم تا مرگ


نفهمیدیم به دنبال چه هستیم


عجب آشفته بازاریست دنیا


عجب بیهوده تکراریست دنیا


چه رنجی از محبتها کشیدیم


برهنه پا به تیغستان دویدیم


نگاه آشنا دراین همه چشم


ندیدم و ندیدیم و ندیدم


سبکباران ساحلها ندیدند


به دوش خستگان باریست دنیا


مرا در موج حسرتها رها کرد


عجب یار وفاداریست دنیا


میان آنچه باید باشد و نیست


عجب فرسوده دیواریست دنیا


عجب خواب پریشانیست دنیا


عجب یار وفاداریست دنیا


عجب دریای طوفانیست دنیا


عجب آشفته بازاریست دنیا


عجب یار وفاداریست دنیا


عجب دریای طوفانیست دنیا

سقف ما هر دو یه سقف دیوارهامون یه دیوار


آسمون یه آسمون بهارهامون یه بهار


اما قلبهامون دوتا دستهامون از هم جدا


گریه‌هامون تو گلو خنده‌هامون بی‌صدا


نتونستم نتونستم تو رو بشناسم هنوز


تو مثل گنگی رمز توی یک کتیبه‌ای


که همیشه با منی اما برام غریبه‌ای


هنوزم ما می‌تونیم خورشید رو از پشت ابر صدا کنیم


نمی‌تونیم؟


می‌تونیم بهار رو با زمین خسته آشنا کنیم


نمی‌تونیم؟


هم شب و هم گریه‌ایم درد تو درد منه


بگو هم غصه بگو دیگه وقت گفتنه


بغض ما نمی‌تونه این سکوت رو بشکنه 


مردم از دست سکوت یکیمون حرف بزنه
 

لالا می‌گم برات خوابت نمیاد


بزرگت می‌کنم یادت نمیاد


لالا کن بوته خوشرنگ پنبه


که با ما دست این دنیا به جنگه


شب مهتابی امشب دوباره


مامات رفته دل من بی‌قراره


مامات رفته به جاده تباهی


الهی بشکنه قلبش الهی


می‌خواست با فقر و بدبختی بجنگه


می‌گفت بیهوده مردن خیلی ننگه


اجل اومد رسید هنگام مرگش


فنا شد در فساد اون قلب تنگش



سفارش کرده غمخوار تو باشم


به روز و شب پرستار تو باشم


بزرگ شی و بجنگی با گناه‌هاش


که سامونی بگیره آرزوهاش


حالا من موندم و تو توی خونه


عزیزم قلب تو خیلی جوونه

خدایم، خدایم آه ای خدایم


صدایت می‌زنم بشنو صدایم



شکنجه‌گاه این دنیاست جایم


به جرم زندگی این شد سزایم



آه ای خدایم بشنو صدایم


مرا بگذار با این ماجرایم


نمی‌پرسم چرا این شد سزایم


گلویم مانده از فریاد و فریاد


ندارد کس غم مرگ صدا را


به بغض در نفس پیچیده سوگند


به گلهای به خون غلطیده سوگند


به مادر سوگوار جاودانـــــه


که داغ نوجوانان دیده سوگند


خدایا حادثه در انتظار است


به هرسو باد وحشی در گذار است


به فکر قتل عام لاله‌ها باش


که خواب گـل به گـل کابوس خار است


خدایم ای پناه لحظه‌هایم


صدایت می‌زنم با گریه‌هایم


صدایت می‌زنم بشنو صدایم



الهی در شب فقرم بسوزان


ولی محتاج نامردان مگردان



عطا کن دست بخشش همتم را


خجل از روی محتاجان مگردان


الهـــــی کیفرم را می‌پذیرم


که از تو ذات خود را پس بگیرم



کمک کن تا که با ناحق نسازم


برای عشق و آزادی بمیــرم



خدایم ای پناه لحظه‌هایم


صدایت می‌زنم با گریه‌هایم


صدایت می‌زنم بشنو صدایم

بی همگان به سر شود . بی تو به سر نمیشود

داغ تو دارد این دلم . جای دگر نمیشود

بی تو برای شاعری . واژه خبر نمیشود

بغض دوباره دیدنت . از تو به در نمیشود

فکر رسیدن به تو . فکر رسیدن به من

از تو به خود رسیده ام . این که سفر نمیشود

دلم اگر به دست تو . به نیزه ای نشان شود

برای زخم نیزه ات . سینه سپر نمیشود

صبوری و تحملم . همیشه پشت شیشه ها

پنجره جز به بغض تو . ابری و تر نمیشود

صبور خوب خانگی . شریک زجه های من

خنده خسته بودنم . زنگ خطر نمیشود

حادثه یکی شدن . حادثه ای تازه نبود

مرد تو جز تو از کسی زیر و زبر نمیشود

به فکر سر سپردنم . به اعتماد شانه ات

گریه بخشایش من که بی ثمر نمیشود

همیشگی ترین من . لاله نازنین من

بیا که جز به رنگ تو دگر سحر نمیشود

بی همگان به سر شود . بی تو به سر نمیشود

داغ تو دارد این دلم . جای دگر نمیشود