هرگاه کسی در غیاب دیگری سخنی نسبت به او بگوید که عرفاً و در نزد مردم نقص و عیب به حساب آید و قصد وی از این کار سرزنش و یا برملا کردن نقص او باشد مرتکب غیبت شده است. رسول خدا(ص) فرمودند: غیبت دردین مرد مسلمان سریع تر از مرض اکله در درونش اثرمی گذارد. مرض اکله، دردی است که وقتی در عضوی از اعضای بدن پیدا می شود،آن عضو را می خورد و نابود میکند. غیبت کردن هم همین تاثیر را نسبت به دین شخص دارد. نکته قابل توجه اینکه غیبت کردن تنها با لفظ شکل نمی گیرد، بلکه دربسیاری از موارد غیبت کردن با حرکات اعضا هم مصداق می یابد. از آن جا که غیبت کننده دردنیا آبروی مردم را دریده است- مانند حیوانی که بدن مردم را پاره می کند- درقیامت صورت ملکوتی این عمل- خوردن مردار- به او برمی گردد.
در برخی روایات هم آمده است که در روز قیامت غیبت کننده گوشت خود را می خورد.
امام علی (ع) فرمود : از غیبت دوری کن ، زیرا غیبت نان و خورش سگهای آتش است. دروغگوست کسی که فکر می کند حلال زاده است درحالی که گوشت های مردم را با غیبت کردن می خورد. رسول اکرم (ص) فرمود: کسی که فرد مسلمانی را غیبت کند، روزه اش باطل و وضویش شکسته شود و درقیامت درحالی محشور می شود که از دهانش بویی بدتر از مردار به مشام می رسد، به طوری که اهل قیامت از بوی او در عذاب خواهند بود.
نبی اکرم(ص)به ابوذر فرمود: از غیبت کردن بترس که از زنا شدیدتر است؛ چون زنا کننده اگر توبه کند خداوند او را می آمرزد، اما غیبت کننده آمرزیده نشود مگر این که صاحبش (عیبت شونده ) را راضی کند.
گناه غیبت نه تنها موجب فساد درایمان و اخلاق شخص و رسوایی او در دنیا وآخرت می گردد ، بلکه مفاسد اجتماعی و بشری را هم به دنبال دارد. چقدر خوب است بیش از آنچه به عیب های دیگران توجه کنیم به دنبال کشف عیبهای خود باشیم. چنان که رسول خدا(ص) فرمود: خوشابه حال کسی که مشغول بودن او عیبش، اورا از عیب جویی دیگران باز دارد. به امید آنروز
